De komende dagen stappen we over de drempel van de zomer naar de herfst. De yangperiode van de lente en zomer gaat weer over in de yinperiode van de herfst en winter. De tijd van nieuw leven en uitbundigheid ebt langzaam weg en maakt plaats voor een periode waarin alles om ons heen gericht is op het weer tot rust komen en naar binnen keren. De sappen van bomen en planten trekken zich terug, volgens trekken naar het midden van de aarde, insecten houden zich schuil in kieren en gaten en de mens krult zich op in zijn huis en vervangt het zonlicht met de warme gloed van kaarsen.
Wie naar binnen keert, moet ook kunnen loslaten en verandering kunnen accepteren. De bomen en planten laten hun bladeren en zaden los, de vogels laten hun broedplaats achter zich, de insecten geven tijdelijk het bewegen op en de mens zegt vaarwel tegen de lange, warme dagen. Naar binnen keren en loslaten is onlosmakelijk verbonden met het leven hier op aarde. Zonder dat zal er geen ruimte ontstaan voor nieuwe en frisse ideeën, zal er geen energie zijn voor nieuw leven en zal de kracht ontbreken om volop weer te kunnen groeien en bloeien. We kunnen ons er als mens, uit ongemak of angst, tegen verzetten, maar dan ontnemen we onszelf die prachtige kans om te vernieuwen en vol energie aan een nieuwe fase in ons leven te beginnen. En als het ware ook om daarmee en daardoor volop in het leven te staan.
Met Yoga kunnen we de vergelijking met het loskomen en de stilte opzoeken heel mooi doortrekken. Wie in de houding naar binnen keert en kan loslaten of de uitvoering ervan nu ‘goed’ of ‘fout’ is, zal ruimte ontdekken om nog dieper te kunnen gaan. Wie zijn gedachten en meningen over zichzelf of een ander kan laten varen, zal de vrijheid ervaren om zich te kunnen focussen op liefde en compassie. En wie die fijne yogaleraar of -lerares die gaat vertrekken kan loslaten, schept diep van binnen een nieuwe voedingsbodem voor de lessen van de volgende geweldige teacher. Loslaten en naar binnen keren, het zou ons niet moeten afschrikken, maar ons juist vervullen met dankbaarheid en verwachting. Dankbaarheid voor dat wat het ‘oude’ ons voor waardevols gebracht heeft en verwachting van iets nieuws, iets verfrissends en iets verrijkends.
Loslaten betekent niet persé dat je iets verliest, maar juist dat je jezelf of een ander de vrijheid geeft om te groeien en zich te ontwikkelen. Gun het jezelf en de ander om, zoals een boom zijn bladeren loslaat, vastgeroeste patronen te laten varen. Om de broedplaats van al je denkbeelden over hoe je zelf zou moeten zijn of hoe een ander zou moeten zijn achter je te laten. Om je angst maar te laten voor wat het is en te kiezen voor nieuwsgierigheid naar het nieuwe en onbekende. Om vaarwel te zeggen tegen het gemak van gewoonte en de verrassende weldaad van het onverwachte te omarmen.
Kom maar op met de herfst!
Yvonne Alefs
Yvonne Alefs (44) is schrijver in hart en ziel. Op haar website yvonnealefs.nl schrijft zij levensbeschouwelijke teksten, die zij onderverdeelt in gedachten, gedichten, geloven, gelezen en geluisterd. Zij combineert hiermee op een – voor haar – bijzonder vervullende wijze haar passies schrijven, lezen en muziek. Haar ultieme passie is echter haar gezin. Samen met haar man en al volwassen dochter en zoon leeft zij in dankbaarheid een rijk en gevuld leven. Graag neemt ze je met haar blogs voor en over Yogadreams mee op ontdekkingsreis. Het vervoersmiddel is yoga met haar prachtige lichaamshoudingen (asana’s), de brandstof inzicht in je geest, en de eindbestemming bezielde liefde: liefde voor jezelf en voor je medemens.
Note: Haar kaarten met levensbeschouwelijke teksten erop kun je als set in de studio van Yogadreams vinden en kopen.
Meld je aan voor onze nieuwsbrief en je blijft op de hoogte van het laatste nieuws over Yoga, Yogaopleidingen,Yogatrainingen, workshops en Yogadocentenopleidingen.