Heb je weleens stilgestaan bij het leven dat achter je ligt? Heb je zogezegd de lijnen getrokken tussen de stippen in je leven en zo de rode draad ontdekt? Of heb je misschien al moeite om die stippen te ontdekken, laat staan om de lijnen te trekken en de rode draad te zien?
De stippen in ons leven zijn de momenten waarop we zijn gegroeid, doordat we ons ergens los van maakten of omdat we een verhelderende inzicht kregen. Het zijn niet zozeer de allermooiste momenten van ons leven, maar wel de puurste. De momenten waarop we het eerlijkst tegenover onszelf zijn geweest, ondanks de gevolgen die het zou hebben.
Ik vertelde hier in een eerdere blog dat ik op een bepaald moment in mijn leven (ik was toen al achter in de twintig!) moest stoppen met voldoen aan de verwachtingen die (ik dacht dat) mijn ouders van mij hadden en moest beginnen met voldoen aan mijn eigen verwachtingen. Ik besefte in die periode van mijn leven dat ik me meer moest bezighouden met wie ík wilde worden als vrouw en niet meer mezelf via de ogen van anderen moest beoordelen. Een verhelderende inzicht waar ik nog steeds – 15 jaar later – aan moet blijven werken, want het is zo menselijk om jezelf via de ogen van een ander te bekijken. Het inzicht “aan mijn eigen verwachtingen voldoen” is voor mij zo’n stip in mijn leven.
Recentelijk is daar een stip bijgekomen, namelijk het inzicht dat ik zelf verantwoordelijk ben voor mijn eigen gedachten en gevoelens en niet de ander. Ik was laatst namelijk verdrietig, want ik voelde me geremd in iets dat ik heel graag wilde gaan doen. En iemand anders had daar volgens mij schuld aan. Hij zorgde er namelijk met zijn bedenkingen en kritische vragen voor dat ik mijn idee niet kon uitvoeren, dat het (in mijn beleving!) een onhaalbare kaart was geworden. Ik voelde me het slachtoffer, totdat ik besefte dat ik het zelf was die aan de rem trok. Want waar was in ene mijn moed gebleven om vast te blijven houden aan deze wens voor mezelf en waar mijn overtuiging dat dat wat ik wilde goed voor me was? Wie had nu daadwerkelijk besloten om op te geven en het idee dan maar meteen helemaal overboord te gooien? Dat was niemand anders dan IKZELF!!
En zodra ik besefte dat ik hierin mijn eigen saboteur was en dat ik nog steeds de mogelijkheden bezat om te kiezen voor dat wat ik zo graag wilde gaan doen, stond ik meteen in mijn eigen kracht. Misschien moest het wat anders gaan dan ik in mijn hoofd had zitten, maar ik had nog steeds de vrijheid om de weg die ik zou inslaan te kiezen. Het enige wat ik nodig had was moed. Iets waarvoor ik alleen bij mezelf te rade kon gaan, waarvoor ik ZELF verantwoordelijk was.
En zo zijn er nog meer stippen in mijn leven, zoals mijn geloof, mijn compassie voor andere mensen en mijn behoefte aan verbinding met anderen. Aan elkaar gelinkt passen deze stippen ook zo goed bij elkaar. Dat kan natuurlijk ook niet anders, want ze vormen samen mijn rode draad in het leven.
Yvonne Alefs
Yvonne Alefs (44) is schrijver in hart en ziel. Op haar website yvonnealefs.nl schrijft zij levensbeschouwelijke teksten, die zij onderverdeelt in gedachten, gedichten, geloven, gelezen en geluisterd. Zij combineert hiermee op een – voor haar – bijzonder vervullende wijze haar passies schrijven, lezen en muziek. Haar ultieme passie is echter haar gezin. Samen met haar man en al volwassen dochter en zoon leeft zij in dankbaarheid een rijk en gevuld leven. Graag neemt ze je met haar blogs voor en over Yogadreams mee op ontdekkingsreis. Het vervoersmiddel is yoga met haar prachtige lichaamshoudingen (asana’s), de brandstof inzicht in je geest, en de eindbestemming bezielde liefde: liefde voor jezelf en voor je medemens.
Note: Haar kaarten met levensbeschouwelijke teksten erop kun je als set van 6 in de studio van Yogadreams vinden en kopen.
Meld je aan voor onze nieuwsbrief en je blijft op de hoogte van het laatste nieuws over Yoga, Yogaopleidingen,Yogatrainingen, workshops en Yogadocentenopleidingen.