In ons dagelijks leven zijn er soms zo van die gebeurtenissen of belevenissen die ons aan het denken zetten. We verbazen ons soms niet alleen over wat een ànder doet, maar ook over wat we zelf doen, of misschien wel juist níet gedaan hebben. En als we dat dan doortrekken in algemene zin, dan wordt ons soms het grote plaatje duidelijk.
Dat gebeurde mij in ieder geval op de dag dat ik samen met mijn dochter op pad ging voor een gezellige High Tea in Amsterdam. Ze trakteerde mij daarop voor mijn verjaardag en had van tevoren netjes alles geregeld. Ik hoefde niet eens zelf te rijden, dat deed zij wel. Omdat ons navigatie systeem op dat moment niet in huis was, moesten we de weg vinden via een papieren uitdraai van internet en als bijrijder had ik de taak om de weg te wijzen.
Over de locatie wist ik alleen dat het in de buurt van het World Trade Center moest zijn, en natuurlijk dat het volgens mijn dochter héél gezellig was. De ringweg rond Amsterdam is mij niet onbekend, dus de uitgedraaide routebeschrijving had ik pas nodig vanaf het moment dat we de snelweg af moesten en wel bij afslag S106.
Tot onze verbazing echter was afslag S106 nergens in de buurt van het WTC te bekennen, alleen afslag S109! Vertwijfeld keek ik naar de route in mijn handen en zag toch werkelijk dat ik me niet vergist had. Het stond daar zwart op wit: we moesten afslag S106 hebben. We reden verder om te zien of de nummering van de afslagen verderop misschien zou aflopen in plaats van oplopen. Maar we hadden pech en konden niets anders doen dan bij de volgende afslag van de snelweg af te gaan en in de andere richting er weer op te gaan.
Omdat ons doel – het World Trade Center – in al zijn glorie voor ons uit torende, besloten we tegen de aanwijzingen van de routebeschrijving in afslag S109 te nemen. De papieren routebeschrijving had intussen plaatsgemaakt voor het navigatiesysteem van mijn dochters mobiele telefoon in de hoop dat we daarmee op tijd onze reservering zouden halen. Maar desondanks bleven we rondjes rijden….
We waren telkens de aanwijzingen van het navigatie systeem aan het corrigeren met ons eigen overtuiging dat we al in de buurt van onze bestemming waren, waardoor we helemaal niet in de gaten hadden dat we sowieso niet waren waar we moesten zijn. We besloten dat het beste wat we konden doen, was onze eigen gedachten over waar we zouden moeten uitkomen uit te schakelen en de aanwijzingen van het navigatie systeem – wat het ook aangaf – te volgen.
Afslag S106 en de High Tea hebben we uiteindelijk gevonden. Niet bij het World Trade Center, maar bij het World Fashion Center!
Wanneer ik er niet blindelings van uit was gegaan dat ik de weg tot op zekere hoogte zelf wel wist, dan had ik meteen ontdekt dat we al eerder de snelweg af hadden moeten gaan. Dan had ik begrepen dat onze bestemming een andere was dan die we in eerste instantie dachten.
Dit heeft mij aan het denken gezet. Want hoe vaak gebeurt het ons niet als mens dat we er van overtuigd zijn dat we exact weten hoe ons leven zou moeten verlopen? We stellen ons een doel en gaan er recht op af, zonder de tijd te nemen om eerst de route te “lezen”, oftewel te luisteren naar ons hart.
We missen daardoor afslagen en blijven vertwijfeld in rondjes draaien. Komen geen stap dichterbij de bestemming die we onszelf gegeven hebben. Corrigeren telkens wat we in ons hart voelen, met wat ons verstand tegen ons zegt. Totdat we zo uitgeput en radeloos zijn, dat we onze handen in de lucht gooien en roepen “en nu geef ik het stuur uit handen!”.
En vanaf dàt moment, het moment waarop je het verloop van je leven in handen geeft van God, het Universum, de Voorzienigheid of hoe je het ook noemen wilt, dan gebeuren de mooiste dingen. Radeloosheid verandert in verwondering, vertwijfeling in geloof en uitputting in verkwikking.
Je bestemming is dan misschien wel een hele andere, maar je hart is vrij en je weg koersvast.
Yvonne Alefs
Yvonne Alefs (44) is schrijver in hart en ziel. Op haar website yvonnealefs.nl schrijft zij levensbeschouwelijke teksten, die zij onderverdeelt in gedachten, gedichten, geloven, gelezen en geluisterd. Zij combineert hiermee op een – voor haar – bijzonder vervullende wijze haar passies schrijven, lezen en muziek. Haar ultieme passie is echter haar gezin. Samen met haar man en al volwassen dochter en zoon leeft zij in dankbaarheid een rijk en gevuld leven. Graag neemt ze je met haar blogs voor en over Yogadreams mee op ontdekkingsreis. Het vervoersmiddel is yoga met haar prachtige lichaamshoudingen (asana’s), de brandstof inzicht in je geest, en de eindbestemming bezielde liefde: liefde voor jezelf en voor je medemens.
Note: Haar kaarten met levensbeschouwelijke teksten erop kun je als set van 6 in de studio van Yogadreams vinden en kopen.
Meld je aan voor onze nieuwsbrief en je blijft op de hoogte van het laatste nieuws over Yoga, Yogaopleidingen,Yogatrainingen, workshops en Yogadocentenopleidingen.